Kabaret Starszych Panów-Warsztaty Muzyczne w Muzeum Powstania Warszawskiego 27 marca(niedziela)

KSP – Jeżeli śpiewać, to nie indywidualnie
warsztaty muzyczno-teatralne
Starsi Panowie to legendarne postaci polskiej kultury. Aby poznać lepiej ich sylwetki oraz twórczość zapraszamy wszystkich, którzy mają pomysły na ciekawe interpretacje sceniczne na warsztaty prowadzone przez Danutę Chmurską i Monikę Wasowską.
Uczestnicy poznają ciekawostki z historii współpracy Pana A i Pana B oraz przygotują wybrane sceny i piosenki z Kabaretu Starszych Panów powiązane z realiami współczesnej Warszawy.
Najbliższe warsztaty odbędą się 27 marca w godz. 11:00-12:45 dla rodzin i w godz. 15:00-18:00 dla osób powyżej 12 lat.
Wyjątkowym gościem pierwszego spotkania będzie Maria Wasowska, żona Jerzego Wasowskiego.
Kolejne 3 kwietnia. Udział po rejestracji na stronie www.panoptikum.1944.pl.

Gajcy 2.0 – poetyckie warsztaty slamowe z wykorzystaniem dorobku poetyckiego Tadeusza Gajcego

Ta oryginalna propozycja formy aktywności twórczej jest połączeniem współczesnego gatunku ekspresji mówionej z poezją opisującą brutalne realia rzeczywistości wojennej Powstania Warszawskiego. Warsztaty Gajcy 2.0 to nie tylko połączenie poezji i performance’u, ale również forma nowoczesnej edukacji. Warsztaty te mogą być skutecznym sposobem na dotarcie do młodego odbiorcy z refleksyjną i nie zawsze pesymistyczną poezją Gajcego. Warsztaty poprowadzą Wojciech Cichoń, animator warszawskiego slamu oraz Grzegorz Bruszewski, ESTRAGON – dziennikarz, slamer. Pierwsze spotkanie odbędzie się 2 kwietnia w godz. 11:00-16:00 dla osób powyżej 13. roku życia w Chwila Da Klub, ul. Ogrodowa 31/35.
Poetyckie warsztaty slamowe są przeznaczone dla wszystkich zainteresowanych poezją, slamem oraz twórczością Tadeusza Gajcego i innych powstańczych poetów. Składać się będą z dwóch części. Pierwsza część przybliży uczestnikom twórczość Gajcego oraz dostarczy innowacyjne moduły, takie jak ćwiczenia techniki prezentacji własnej twórczości, ćwiczenia z pisania kreatywnego i ćwiczenia z emisji głosu. A o 18:00 będzie miał miejsce wielki finał w formie imprezy slamowej, na której uczestnicy wraz z prowadzącymi zaprezentują efekt wspólnej pracy w postaci wolnej, ekspresyjnej interpretacji poezji Gajcego przed publicznością.
Warsztaty prowadzone będą w oparciu o wydawnictwa Muzeum Powstania Warszawskiego tj. płytę „Gajcy” z rockowymi interpretacjami wierszy poety, płytę z poezją Gajcego recytowaną przez aktora Borysa Szyca i w interpretacji muzycznej Adama Pierończyk „Gajcy/Szyc /Pierończyk” oraz tomik wierszy „Gajcy – kto ja”. Równolegle do warsztatów zorganizowany będzie konkurs na scenariusz lekcji dotyczącej twórczości Gajcego dla nauczycieli szkól gimnazjalnych i średnich.
Warsztaty Gajcy 2.0 odbywają się w ramach cyklu warsztatów edukacyjno-artystycznych Warszawskie Panoptikum organizowanych przez Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego. Celem projektu jest prezentacja najciekawszych elementów tradycji warszawskiej oraz inspirowanie działań służących rozwojowi i integracji mieszkańców Warszawy. Tytułowe Panoptikum odnosi się do różnorodności, niezwykłości, a czasem dziwactwa zjawisk związanych z obrazem kulturowo-społecznym historycznej i współczesnej Warszawy.
Aby wziąć udział w warsztatach należy wysłać formularz zgłoszeniowy korzystając ze strony WWW.panoptikum.1944.pl. Koszt warsztatów 25 zł. Więcej informacji na stronie.

„Na tropie dawnej Shqipërii." Albania z lat 50

Albania to kraj położony w południowo-wschodniej Europie w zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego, na brzegu Adriatyku i Morza Jońskiego. Kiedyś zwano go także Arbenią, przez ludność miejscową określany jest mianem Shqiperii, natomiast dla Turków, wieloletnich okupantów tych ziem to Arnavutluk.
Do dziś nie wyjaśnione jest pochodzenie Albańczyków. Jedni badacze uważają, że ich korzenie sięgają ludów używających języka łacińskiego, a za źródłosłów nazwy Shqiperia przyjmują słowo "escipio", to jest "pojmuję". Inni twierdzą, że Albańczycy są wypartymi z Epiru Pelazgami (pierwotna, przed grecka ludność Grecji, o nie wyjaśnionym rodowodzie etnicznym). Najnowsze badania wiążą ich pochodzenie z plemieniem Ilirów zaliczanym do ludów indoeuropejskich.
W 168 roku tereny zamieszkałe przez Albańczyków zostały podporządkowane Rzymowi, a od roku 395 stały się prowincją Cesarstwa Bizantyjskiego. Na przełomie VI i VII napłynęły na nie plemiona słowiańskie, a w IX -XI stuleciu wchodziły w skład cesarstwa Bułgarii. Pierwsze państwo albańskie powstało w XII wieku, w XIV zostało podbite przez Serbów. Około 1435 jego ziemie zajęli Turcy, wyzwolono je częściowo po powstaniu zainicjowanym przez narodowego bohatera Albanii Skanderbega (właściwie Jerzego Kastrioty, żyjącego ok. 1405 - 1468 roku). Ponownie Turcy zajęli te terytoria pod koniec XV wieku. Niepodległość uzyskała Albania w 1912 roku, do wybuchu II wojny światowej była kolejno księstwem, królestwem, republiką i ponownie królestwem. 28 listopada 1944 roku Albania ogłoszona została republiką ludową, a władzę przejęła komunistyczna APP kierowana przez Envera Hodżę, który sprawował władzę do swojej śmierci w roku 1985.
Albańczycy tworzą do dziś nację zamkniętą w sobie i odrębną od wszystkich innych. W kraju tym długo, a niektórzy twierdzą, że do dziś panuje ustrój oparty na organizacji rodowej rządzącej się własnym kodeksem obowiązujący w sprawach majątkowych, zwyczajowych i innych. Przestrzeganym tam przez wieki prawem były rodzinne więzy, honor i normy prawa zwyczajowego (Kanun). Ważny jego element to zgodne z określonymi regułami ukaranie śmiercią zabójcy. Ta rytualna zemsta powtarzana w zwaśnionych rodzinach przez pokolenia powodowała niekiedy, brak męskich potomków co doprowadzało do wyniszczenia i upadku całych rodów.
Albania to kraj gdzie obok siebie żyli muzułmanie oraz chrześcijanie, ci ostatni przede wszystkim obrządku wschodniego. Obecnie jest to kraj o dużej tolerancji religijnej, co jest efektem faktu, że w latach 1967 - 1990 wyznawanie tam jakiejkolwiek religii było zakazane i karane. Enver Hodża twierdził, że socjalizm buduje się znojem, a nie modlitwami.
Zdjęcia, które pokazujemy zostały wykonane w 1951 roku. Ich autor zwiedzał niestety Albanię, co mnie jako etnografa bardzo smuci podróżując po utartych, łatwych do przemierzenia szlakach. Odwiedzał głównie miasta, punkty historyczne, kurorty czyli ogólnie zadowolił się miejscami łatwo dla turysty przystępnymi. Na fotografiach obejrzeć więc możemy, posuwając się po mapie z północy na południe : Szkodrę, Durres, Tiranę, Elbasan, Berat, Korczę, Vlorę, Dhermi, Tepelenę, Gjiokaster, Sarandę, Butrini.
Niestety w zestawie tym nie ma zdjęć ze wsi, małych miasteczek oraz ciągle jeszcze i dziś mało dostępnych Gór Północnoalbańskich zwanych też Alpami Albańskimi. Nazwę swą zawdzięczają one nie tyle wysokość szczytów , ale raczej niedostępność, dzikiej przyrodzie i wapiennej, typowej dla wszystkich Alp budowie. To że nasz fotograf tam się nie zapuścił nie dziwi specjalnie bo są to obszary także współcześnie prawie pozbawione jakiejkolwiek infrastruktury, po których i teraz powinno się podróżować jedynie z miejscowym przewodnikiem.
Mimo tych braków kolekcja warta jest obejrzenia, pokazuje bowiem kraj niezbyt odległy od Polski, ale dla przeciętnego Polaka dosyć egzotyczny i fascynujący. Jedno jest pewne do Albanii i Albańczyków nie można mieć stosunku obojętnego i indyferentnego

Elżbieta Piskorz - Branekova

„Na tropie dawnej Shqipërii." Albania z lat 50

„Na tropie dawnej Shqipërii.
Stereoskopowa podróż po Albanii lat 50.”
Od 24 marca Muzeum Powstania Warszawskiego i Ambasada Republiki Albanii w Polsce zaprasza do Fotoplastikonu Warszawskiego na wystawę prezentującą Albanię z lat 50.
47 stereoskopowych zdjęć jest zapisem podróży po najbardziej znanych rejonach tego najmniej znanego kraju Europy. Fotografie pochodzą ze zbiorów Fotoplastikonu Warszawskiego.

Kabaret Starszych Panów-Warsztaty Muzyczne w Muzeum Powstania Warszawskiego 27 marca(niedziela)

KSP – Jeżeli śpiewać, to nie indywidualnie
warsztaty muzyczno-teatralne
Starsi Panowie to legendarne postaci polskiej kultury. Aby poznać lepiej ich sylwetki oraz twórczość zapraszamy wszystkich, którzy mają pomysły na ciekawe interpretacje sceniczne na warsztaty prowadzone przez Danutę Chmurską i Monikę Wasowską.
Uczestnicy poznają ciekawostki z historii współpracy Pana A i Pana B oraz przygotują wybrane sceny i piosenki z Kabaretu Starszych Panów powiązane z realiami współczesnej Warszawy.
Najbliższe warsztaty odbędą się 27 marca w godz. 11:00-12:45 dla rodzin i w godz. 15:00-18:00 dla osób powyżej 12 lat.
Wyjątkowym gościem pierwszego spotkania będzie Maria Wasowska, żona Jerzego Wasowskiego.
Kolejne 3 kwietnia. Udział po rejestracji na stronie www.panoptikum.1944.pl.

Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski to legendarne postaci polskiej kultury. Stworzyli m.in. Kabaret Starszych Panów, Divertimenta, Kabaret Jeszcze Starszych Panów. Kabaret Starszych Panów ukształtował oryginalny typ widowiska telewizyjnego
oraz niepowtarzalne, dowcipne i wykonywane z najwyższym kunsztem aktorskim piosenki. Na ich piosenkach wychowały się kolejne pokolenia Polaków, ich teksty na stałe zapisały się w świadomości nas wszystkich, a muzyka wzbogaciła zestaw polskich standardów muzyki rozrywkowej.

Warsztaty muzyczno-teatralne to niebywała okazja do poznania kultowej twórczości Kabaretu w zestawieniu z współczesnym wizerunkiem stolicy. A wszystko to poprzez wspólną zabawę i rodzinne śpiewanie. Jak wczuć się w postaci z Kabaretu i odegrać humorystyczne scenki czy zaśpiewać niezapomniane piosenki pokaże uczestnikom Danuta Chmurska, pedagog muzyczny Teatru Wielkiego Opery Narodowej. Historię i ciekawostki o Starszych Panach przedstawi Monika Wasowska (współautorka Leksykonu Kabaretu Starszych Panów – Ostatni Naiwni, dziennikarka radiowa, ostatnio związana z Radiem Wnet).
Warsztaty KSP – Jeżeli śpiewać, to nie indywidualnie odbywają się w ramach cyklu warsztatów edukacyjno-artystycznych Warszawskie Panoptikum organizowanych przez Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego. Celem projektu jest prezentacja najciekawszych elementów tradycji warszawskiej oraz inspirowanie działań służących rozwojowi i integracji mieszkańców Warszawy. Tytułowe Panoptikum odnosi się do różnorodności, niezwykłości, a czasem dziwactwa zjawisk związanych z obrazem kulturowo-społecznym historycznej i współczesnej Warszawy.
Aby wziąć udział w warsztatach należy wysłać formularz zgłoszeniowy korzystając ze strony WWW.panoptikum.1944.pl.
Koszt warsztatów: rodziny – 15 zł od każdego członka rodziny;
osoby powyżej 12 lat – 25 zł.
Więcej informacji na stronie.

DOWN w 3D - Życie w pełnym wymiarze...

Wystawa „ DOWN w 3D - Życie w pełnym wymiarze..." to cykl 48, pełnych niuansów
i emocji, stereoskopowych fotografii Tomka Meusia, których bohaterami są młodzi ludzie z zespołem Downa pokazani w codziennych, życiowych sytuacjach.
Widzimy dokazujące maluchy (Oliwkę i Szymka), uroczo nieporadnych zakochanych (Anię i Karola), ostatnie przygotowania do ślubu (z Justyną, Piotrem i Czarkiem ), wreszcie młodych rodziców czule opiekujących się niemowlęciem (w tej roli Ania, Karol, Marta i Piotr).
Wydawałoby się zwyczajne sceny z życia będące udziałem większości z nas...
Właśnie - większości, ale nie wszystkich.
Aberracja chromosomu 21 praktycznie zamyka dorosłym osobom z zespołem Downa możliwość
zaspokojenia jednych z najbardziej podstawowych ludzkich pragnień, takich jak intymne bycie z drugą osobą, założenie własnej rodziny czy posiadanie dziecka.
Oni raczej nie wyjdą ze swoją miłością poza zwykłe „chodzenie", nie zawrą małżeństwa, nie będą mieli dzieci. Uważne przyjrzenie się zdjęciom zdradza, że młodzi tulą w objęciach lalkę, tylko przypominającą prawdziwe niemowlę, że pieczołowicie upinany na głowie zarumienionej dziewczyny welon wcale nie będzie tradycyjną „przepustką” do ołtarza... Ale te „rekwizyty” to jedyny zgrzyt.
Emocje, które towarzyszą naszym bohaterom są absolutnie prawdziwe. Nikt tu niczego nie udaje.
Ich pełne uczuć spojrzenia i gesty nie kłamią. Autentyczne są też odtwarzane w trakcie wystawy fragmenty ich rozmów i wypowiedzi, które - ma się wrażenie - podsłuchujemy.
Osoby z zespołem Downa przywykliśmy uważać za dzieci, niezależnie od tego w jakim są wieku. A dzieciom przypisuje się wyłącznie dziecięce emocje. Na fotografiach Meusia widzimy „pełnowymiarowych" młodych ludzi z ich dorosłymi marzeniami i pragnieniami...
Nieco egzotyczne rysy twarzy to jedyna, rzucająca się w oczy odmienność.
Czy znaczy to, że ich życie może też być... jest... pełnowymiarowe?
Zdjęcia powstały na potrzeby wydawanych przez Stowarzyszenie „Bardziej Kochani”, bliskich życia poradników, opracowanych przez Izabelę Fornalik a dotyczących seksualności osób niepełnosprawnych umysłowo. Uroda tych fotografii i zawarty w nich niezwykły ładunek emocjonalny sprawiają, że zdecydowaliśmy się zaprezentować je szerszej publiczności.
Chcemy tą wystawą zwrócić uwagę na to, że osoby z zespołem Downa nie pozostają wiecznymi dziećmi do końca życia, że już od najmłodszych lat towarzyszą im te same emocje i uczucia, jakie są udziałem każdego człowieka: jako małe dzieci eksplorują światy obu płci podpatrując i naśladując rodziców... jako nastolatki zawierają przyjaźnie, zakochują się... jako młodzi ludzie marzą o stworzeniu domu, o samodzielności...
Kto z nas nie odnajdzie w tych zdjęciach siebie?
Sprawdźmy.
Małgorzata Zarzycka – kurator wystawy

Wystawa „DOWN w 3D - Życie w pełnym wymiarze...” prezentowana w dniach 21-23.03.2011 w Warszawskim Fotoplastikonie (Al. Jerozolimskie 51) to część tegorocznych, organizowanych przez Stowarzyszenie „Bardziej Kochani” (www.bardziejkochani.pl ) obchodów Światowego Dnia Zespołu Downa, obchodzonego od paru lat w dniu 21 marca. Ta data nie została wybrana przypadkowo – miesiąc i dzień odpowiadają trzeciemu, dodatkowemu i odpowiedzialnemu za tę wadę genetyczną chromosomowi w 21 parze chromosomów.
Święto, ustanowione z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa, ma na celu zachęcenie do zrozumienia i wspierania osób niepełnosprawnych intelektualnie. Z roku na rok obchody nabierają coraz większego rozmachu. Kolejne kraje angażują się w misję pokazywania światu, że osoby z zespołem Downa stanowią integralną i wartościową część całego społeczeństwa. Stowarzyszenie „Bardziej Kochani” gorąco popiera tę ideę i przyłącza się do światowej inicjatywy organizując w tym roku, oprócz wspomnianej wystawy w Fotoplastikonie, przegląd filmów dokumentalnych „Obrazy świata Downów”, prezentujący siedem dokumentów, związanych
z problematyką zespołu Downa. (20.03.2011 w godz.10.00-14.00, kino Muranów (ul. Gen. Andersa 1).
Wystawa czynna od 21 do 23 marca.
21 marca (poniedziałek) - wstęp bezpłatny
22 i 23 marca (wtorek i środa) - wstęp bezpłatny dla osób niepełnosprawnych i ich opiekunów. Serdecznie zapraszamy.

"XIX-wieczne kurioza" do 19 marca w Fotoplastikonie Warszawskim

Jeszcze do 19 marca można zobaczyć w Fotoplastikonie Warszawskim niezwykłą wystawę kuriozalnych zdjęć z kolekcji Jacka Dehnela "XIX-wieczne kurioza". Jeśli chcecie lepiej poznać ten niesamowity zbiór fotografii zapraszamy do zakupu katalogu wydanego do wystawy z niesztampowymi komentarzami Jacka Dehnela. Do nabycia w Fotoplastikonie, al. Jerozolimskie 51. Cena 14 zł.

„Bez gorsetu, turniury i pantalonów…. czyli odrobina erotyki w Fotoplastikonie Warszawskim”

„Bez gorsetu, turniury i pantalonów…. czyli odrobina erotyki w Fotoplastikonie Warszawskim”
Wystawa specjalna
W związku z kończącym się karnawałem Fotoplastikon Warszawski przygotował niepowtarzalną atrakcję.
Przez dwa wieczory prezentowana będzie wystawa pokazująca piękno kobiecego ciała uchwycone na 48 niezwykłych fotografiach z przełomu XIX i XX wieku.
Wystawa czynna tylko 4 i 5 marca w godz. 21.00-22.00, w oficynie kamienicy Al. Jerozolimskie 51.
Specjalne bilety w cenie 8 zł do nabycia od wtorku 1 marca w Fotoplastikonie Warszawskim.
Uwaga, liczba miejsc ograniczona!